Op 15 mei 1960 werd onder de vleugels van de toenmalige voetbalvereniging OVC in Ooij een korfbalclub opgericht. Bart Loeffen, toenmalig voorzitter van de Ooijse Voetbal Club, Cor Wolf, die al eerder met een aantal dames uit de Groenlanden gekorfbald had en nu erelid is van onze vereniging, en wijkzuster Duppen kunnen we hier wel noemen als dé enthousiastelingen achter de oprichting van de club. In 1960 dus de oprichting van de korfbalclub omdat er in Ooij voor meisjes op sportief gebied niets was. En ja, ook de pastoor vond het een goed idee en was uiteraard ook “geestelijk adviseur” van onze club.
Gespeeld werd er destijds in de Groenlanden, op “de Wel” vlak bij de Waal. Dit buitendijks gelegen veld was bij hoog water moeilijk bereikbaar. De leden die er destijds speelden weten nog dat de dames om te kunnen gaan trainen door Ben Wolf met zijn scooter over de ondergelopen toegangsweg naar het veld gereden werden. Natte voeten bleven hen zo bespaard en dat was wel een geluk want iedereen kwam in zijn sportkleding naar het veld. Omkleden en douchen was er nog niet bij.
Later werd op het veld aan de Marialaan gespeeld en uiteindelijk achter café Looijschilder (nu hotel de Gelderse Poort) en het café diende als clubhuis. Inmiddels waren er wel kleedkamers dus dat was een hele verbetering. Met de resultaten van de club ging het ook ineens veel beter en Waalvogels speelde vele jaren in de hoofdklasse van de NDKB ( Ned.Dames Korfbalbond). Dit hield wel in dat er ver gereisd moest worden. Zeker voor die tijd waren afstanden naar bijv. Born in Zuid-Limburg en Hapert, dicht aan de Belgische grens achter Eindhoven hele afstanden.
Financieel was het dan ook altijd lastig om de boel rond te krijgen maar Waalvogels en ook later SVO waren altijd goed in het bedenken en uitvoeren van verschillende acties om de kas te spekken. En mede doordat we zelf zo actief waren werden we door andere verenigingen zoals de schutterij in de gelegenheid gesteld een actie uit te voeren als zij een feestelijke activiteit hadden. Van fancy fair tot beierse dagen, van oliebollen bakken tot kaarsenverkoop, van enveloppen loterij tijdens de sportdag tot grote clubactie, altijd waren er voldoende mensen, vaak van buiten onze club, die ideeën hadden en die ons hielpen bij de uitvoering.
Inmiddels was door SVO-voetbal het nieuwe clubhuis De Kempkes gebouwd, er waren nieuwe velden gekomen en de vijf sportverenigingen in Ooij namen allen de naam SVO aan. Het ging om voetbal, korfbal, volleybal, tennis en tafeltennis. Het bleven wel zelfstandige verenigingen met een overkoepelend federatiebestuur dat bijvoorbeeld zorgde voor een gezamenlijk clubblad. Voor sommigen viel het zwaar om afscheid te nemen van de naam Waalvogels maar OVC en Erlecomse Boys waren al gefuseerd en we waren we toch ook wel trots om daar bij te horen.
SVO kende weer een aantal goede jaren waarin het eerste team in de overgangsklasse speelde en het tweede team daar vlak achter zat in de eerste klas. Ook de prestaties van het derde team mochten er zijn. Groot feest was er nog in 1992 het seizoen dat we geen trainer konden vinden voor de club. Het bestuur had twee eigen speelsters zover gekregen dat ze het aandurfden om de teams te gaan trainen en zowel het eerste als het tweede team werden kampioen. De dames van toen herinneren zich allemaal het feest nog waar door Leo Lukassen een optreden van Marco Borsato geregeld was.
Met vier seniorenteams op zondag, twee midweekteams, een recreantenploeg en een groot aantal jeugdteams behoorde SVO tot en van de grotere verenigingen. Een groot verschil met nu waar het op twee team na allemaal jeugd is. Maar toch behoren wij nu nog steeds tot een van de grotere clubs in de omstreken en hebben wij als motto `wie de jeugd heeft heeft de toekomst` en die toekomst zien we op dit mooie nieuwe sportcomplex met vertrouwen tegemoet. Voor het eerst beschikt SVO nu ook over een kunstgrasveld. Op de oude velden zijn inmiddels nieuwe woningen gebouwd en hopelijk zullen daar door de ooievaar aardig wat nakomelingetjes bij leden van de club en anderen gebracht worden want dat is iets wat we nodig blijven houden om de vergrijzing van ons dorp tegen te gaan en de verenigingen en accommodaties in stand te kunnen houden.